کد مطلب:301533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:161
بعد از دفن حضرت زهراء
حضرت علی به هنگام ارتحال حضرت زهرا چنین سرود:
حبیب لیس یعدله حبیب
و ما السواه فی قلبی نصیب
دوستی كه جای او را دوستی دیگر نمی گیرد و غیر او را در دل من
بهره ای نیست.
حبیب غاب عن عینی و جسمی
و عن قلبی حبیبی لایغیب
دوستی از دیدگان و جسم من پنهان شده ولی از دلم هرگز غایب نخواهد شد.
بعد از وفاتش او را مورد خطاب قرار داده و فرمود:
مالی وقفت علی القبور مسلما
قبر الحبیب فلم یرد جوابی
مرا چه شده است ه بر روی قبرها می ایستم و به قبر دوست سلام می كنم و پاسخ مرا برنمی گرداند.
احبیب مالك لا ترد جوابا
انسیت بعد یخله الاحباب
ای دوست ترا چه شده كه پاسخی نمی دهی آیا بعد از من صفا و محبت دوستان را فراموش كرده ای.
آنگاه حضرت در پاسخ به خود از سوی فاطمه علیهاالسلام چنین سرود:
قال الحبیب و كیف لی بجوابكم
و انا رهین جنادل و تراب
دوست گفت من چگونه جواب شما را بدهم كه گرفتار سنگها و خاك هستم.
اكل التراب محاسنی فینسیتكم
و حجبت عن الی و عن اترابی
خاك، زیبائی هایم را خورده و شما را از یاد برده ام و از خانواده و هم سن و سالهایم پنهان گشته ام.
فعلیكم منی السلام تقطعت
عنی و عنكم خلقه الاحباب
بر شما از من سلام و درود، دوران صفای دوستان از من و شما بریده شده است. [1] .
[1] بيان و شرح: جنادل به معنيا سنگها، و ترب هم سن و سال، و در شرح ديوان آمده است كه: روايت شده است كه ابيات اخير از سروش غيبي شنيده شد. بحارالانوار / 43/ 217.